R III 20

R III 21

R III 22

R, III 21

[0] Del regno di Murphili, o vero *Monsul. Cap. 21.

[1] Il regno di Murphili si trova quando si parte da Malabar et si va per tramontana cinquecento miglia. [2] Adorano gl’idoli et non danno tributo ad alcuno; vivono di risi, carne, latte, pesce et frutti. [3] Ne’ monti di questo regno si trovano i diamanti, perché quando piove l’acqua descende da quelli con grande impeto et ruina per le rupi et caverne, et poi che è scorsa l’acqua gli huomini li vanno cercando per li fiumi, et ne trovano molti. [4] Et fu detto al prefato messer Marco che la state, ch’è grandissimo caldo et non piove, montano sopra detti monti con gran fatica, et per la moltitudine de’ serpi che si trovano in quelli, et in le sommità vi sono alcune valli circondate da grotte et caverne dove si trovano detti diamanti, et vi pratticano di continuo molte aquile et cigogne bianche, che si cibano di detti serpi. [5] Quelli adunque che vogliono haverne buttano, stando sopra le grotte, molti pezzi di carne in dette valli, et l’aquile et cigogne, vedendo le carni, le vanno a pigliare et portano a mangiar sopra le grotte o vero sommità di monti, dove immediate corrono gli huomini et le discacciano, tolendoli le carni: et spesse fiate trovano attaccati in quelle i diamanti. [6] Et se l’aquile mangiano le carni, vanno al luogo dove dormono la notte, et trovano alle fiate di diamanti nel sterco et immonditie di quelle. [7] In questo regno si fanno i migliori et piú sottili boccascini che si trovino in tutta l’India.

P, III 29

De regno Murfili et qualiter adamantes inveniuntur. Capitulum XXIX.

[1] Ultra regnum Maabar eundo per ventum qui dicitur tramontana, per miliaria mille, invenitur regnum Murfili, quod nemini tributarium est. [2] Habitatores eius lacte et carnibus et riso vescuntur et ydolatre sunt. [3] In quibusdam huius regni montibus inveniuntur pretiosi lapides adamantes: post pluvias enim vadunt homines ad rivos per quos aqua descendit a montibus et, deficiente in rivulis aqua, inter arenas rimantur et multos inveniunt adamantes. Similiter etiam in estate in estu maximo habentur hoc modo: montes illos magnos ascendunt, non sine maxima pena propter estum maximum qui est ibi; est etiam periculosum valde illuc ascendere propter serpentes magnos, quorum ibi est maxima multitudo. Ibi sunt intra montes valles quedam |81a| ita undique inmeabilibus rupibus circuncluse, quod illuc per homines accessus esse non potest; in vallibus illis sunt multi lapides adamantes. In montibus vero illis multe aquile albe ibi sunt que morantur ibidem quia vescuntur serpentibus supra dictis. Hii igitur qui volunt adamantes habere de vallibus multa de rupibus carnium frustra in valles periciunt que ut plurimum super adamantes cadunt, aquile autem videntes in vallibus carnes descendunt ad illas et aut ibi eas comedunt aut ad rupes deferunt comedendas; qui autem observant aquilas, si vident eas cum carnibus ad montes ascendere, currunt illuc si locus adiri potest et, expulsis aquilis, carnes accipiunt, in quibus sepe adamantes inveniunt, adamantes qui carnibus adheserunt. Si vero aquile carnes in valle comedunt, vadunt homines postmodum ad loca ubi aquile noctibus dormiunt, |81b| et quia comedendo carnes deglutire solent adamantes carnibus adherentes inveniunt eos in stercoribus aquilarum. Hoc modo habentur adamantes in montibus illis in copia magna; alibi autem in universo mundo inveniri non possunt: reges autem et regionis illius barones adamantes pulcriores et meliores emunt pro se; ceteri vero per orbem a negotiatoribus diffunduntur. [4] In hac regione fit bucharanius subtilior et pulcrior qui in mondo fiat. [5] In provincia hac sunt maiores arietes qui in mundo sint. [6] Victualium omnium copia maxima ibi est.